Tematem kampanii pod tytułem „The 2 Euro T-shirt – A social
media experiment” jest pokazanie ludziom, jak powstają ich ubrania, za które oni zapłacili sporą sumę pieniędzy.
Autorzy tego spotu, chcą zwrócić uwagę społeczeństwa, na to jak te ubrania powstają, przez kogo są produkowane i w jakich warunkach. Chcą też pokazać, że to co my kupujemy za duże sumy pieniędzy, jest produkowane za kilkadziesiąt razy mniejszą stawkę. Chcieliby, aby ludzie wiedzieli o tym, o czym nikt nigdy nie mówi i w jakikolwiek sposób starali się pomóc takim ludziom i przeznaczyli jakąś symboliczną sumę pieniędzy, na konto fundacji, która się tym zajmuje.
Autorzy filmu starają się przekonać widzów do tego, przeprowadzając lokalny eksperyment. Polega on na tym, że wystawili na środku wielkiego miasta automat z ubraniami za 2 Euro. Maszyna cieszyła się dużym zainteresowaniem ze strony przechodniów, którzy chcieli zakupić taką koszulkę. To wszystko było oczywiście nagrywane z ukrycia, żeby zobaczyć jaka będzie reakcja ludzi. Każda osoba chętna do zakupu takiej koszulki, musiała wrzucić do automatu 2 Euro, następnie wybrać rozmiar. Potem automatycznie włączał się pewien filmik, który pokazywał życie pewnej dziewczyny o imieniu Manisha, która wraz z innymi kobietami pracuje w fabryce ubrań, gdzie zarabia 13 Centów na godzinę i pracuje 16 godzin dziennie. Na sam koniec jest zadane jedno pytanie skierowane do osoby kupującej, a mianowicie „Czy nadal chcesz kupić tą bluzkę za 2 Euro?”.
Uważam, że treść tego filmu w stu procentach wiąże się ze współczesnymi zjawiskami, ponieważ producenci ubrań chcą jak najwięcej zarobić na tych produktach, tylko że nie chcą dużo płacić za ich wyprodukowanie, dlatego też zakładają swoje fabryki w biedniejszych krajach, gdzie wiedzą, że ludzie podejmą się każdej pracy, tylko po to aby zarobić i mieć za co utrzymać swoją rodzinę. Inni ludzie nie wiedzą o tym nic, ponieważ nikt o tym nie wspomina, ani tego nie rozpowszechnia w mediach, dzięki czemu tacy producenci są bez jakiejkolwiek winy.
Przykładem tekstu kultury, w którym jest przedstawione wykorzystywanie ludzi, jest książka Karola Dickensa pod tytułem „Opowieść Wigilijna”. Główny bohater tej książki Scrooge jest bardzo chciwą osobą, która pragnie tylko pieniędzy i nie lubi ich wydawać. Jego pracownicy pracują po kilkanaście godzin dziennie, a za swoją pracę dostają marne parę groszy. Uważam, że ten tekst jest podobny do spotu, który omawiam, ponieważ w oby dwóch przypadkach jest przedstawione wykorzystywanie ludzi, dla własnych dóbr materialnych.
Autorzy tego spotu, chcą zwrócić uwagę społeczeństwa, na to jak te ubrania powstają, przez kogo są produkowane i w jakich warunkach. Chcą też pokazać, że to co my kupujemy za duże sumy pieniędzy, jest produkowane za kilkadziesiąt razy mniejszą stawkę. Chcieliby, aby ludzie wiedzieli o tym, o czym nikt nigdy nie mówi i w jakikolwiek sposób starali się pomóc takim ludziom i przeznaczyli jakąś symboliczną sumę pieniędzy, na konto fundacji, która się tym zajmuje.
Autorzy filmu starają się przekonać widzów do tego, przeprowadzając lokalny eksperyment. Polega on na tym, że wystawili na środku wielkiego miasta automat z ubraniami za 2 Euro. Maszyna cieszyła się dużym zainteresowaniem ze strony przechodniów, którzy chcieli zakupić taką koszulkę. To wszystko było oczywiście nagrywane z ukrycia, żeby zobaczyć jaka będzie reakcja ludzi. Każda osoba chętna do zakupu takiej koszulki, musiała wrzucić do automatu 2 Euro, następnie wybrać rozmiar. Potem automatycznie włączał się pewien filmik, który pokazywał życie pewnej dziewczyny o imieniu Manisha, która wraz z innymi kobietami pracuje w fabryce ubrań, gdzie zarabia 13 Centów na godzinę i pracuje 16 godzin dziennie. Na sam koniec jest zadane jedno pytanie skierowane do osoby kupującej, a mianowicie „Czy nadal chcesz kupić tą bluzkę za 2 Euro?”.
Uważam, że treść tego filmu w stu procentach wiąże się ze współczesnymi zjawiskami, ponieważ producenci ubrań chcą jak najwięcej zarobić na tych produktach, tylko że nie chcą dużo płacić za ich wyprodukowanie, dlatego też zakładają swoje fabryki w biedniejszych krajach, gdzie wiedzą, że ludzie podejmą się każdej pracy, tylko po to aby zarobić i mieć za co utrzymać swoją rodzinę. Inni ludzie nie wiedzą o tym nic, ponieważ nikt o tym nie wspomina, ani tego nie rozpowszechnia w mediach, dzięki czemu tacy producenci są bez jakiejkolwiek winy.
Przykładem tekstu kultury, w którym jest przedstawione wykorzystywanie ludzi, jest książka Karola Dickensa pod tytułem „Opowieść Wigilijna”. Główny bohater tej książki Scrooge jest bardzo chciwą osobą, która pragnie tylko pieniędzy i nie lubi ich wydawać. Jego pracownicy pracują po kilkanaście godzin dziennie, a za swoją pracę dostają marne parę groszy. Uważam, że ten tekst jest podobny do spotu, który omawiam, ponieważ w oby dwóch przypadkach jest przedstawione wykorzystywanie ludzi, dla własnych dóbr materialnych.
1 komentarze:
Większość społeczeństwa kupując ubrania nie zastanawia się gdzie one powstały i kto je szył. Myślę, że tak jest nam wygodniej. W odróżnieniu od Manishy żyjemy w dobrobycie. Nasi rodzice zarabiają wystarczająco dużo, żeby było stać ich na kupno drogich ubrań. Może nasze zachowanie to pewnego rodzaju egoizm, jednakże wynika ono z braku informacji nagłaśniających i ukazujących wyzyskiwanie bardzo ubogiego społeczeństwa.
Arek N
Prześlij komentarz