Karol Wielki (Gabriela)

   Jestem najwybitniejszym władcą Franków z dynastii Karolingów, a nazywam się Karol Wielki. Urodziłem się 2 kwietnia 742 roku. Mym ojcem był Pepin Krótki, a matką Bertrada z Laon. Mam żonę, która się zwie Hildegarda oraz syna Ludwika Pobożnego. Po mej śmierci to on obejmie tron. W 769r. zostałem królem, a w 800r. Papież Leon III koronował mnie na Cesarza. Koronacja miała świadczyć o odrodzeniu się jedności chrześcijan na zachodzie. Stworzyłem pierwsze chrześcijańskie europejskie imperium, które zarazem było pierwszym zachodnim imperium od czasu upadku Cesarstwa Rzymskiego.                                                          Swój przydomek zawdzięczam nie tylko dokonaniom dyplomatycznym i militarnym, ale i posturze, gdyż mam ok. 192cm wzrostu. Jestem bardzo walecznym władcą i podbiłem już wiele terenów. Jestem już po starciu z Sasami, których zmusiłem do przyjęcia wiary chrześcijańskiej, z Longobardami co przyczyniło się do umocnienia mego autorytetu w Rzymie oraz z Arabami. Pokonałem również Bawarów, Awarów i Słowian połabskich, narzucając im swoje zwierzchnictwo i jednocześnie umacniając granice państwa na Łabie i Dunaju. W swoim państwie sprawuję rządy osobiste, a ziemię traktuję jak swoją własność. Otacza mnie liczny dwór. Państwo dzieli się na hrabstwa i księstwa. Wprowadziłem do obiegu drobną monetę z czystego srebra, czyli denar. Wartość denara dzięki mnie połączyła się z pieniądzem obrachunkowym i stała się także reformą miary i wagi. Karoliński system monety przyjął się w całej ówczesnej Europie. Jak tylko mogę dbam o stan gospodarki kraju i o zapewnienie mojemu skarbowi stałych dochodów. Do moich zasług należy także podwyższenie poziomu nauki w szkołach klasztornych .                                                                                                                   Do swej armii przyjmuję każdego obywatela, który posiada ziemię i ma 21 lat. Służba w moim wojsku jest długa i uciążliwa, gdyż wojny moje trwające cały czas.                                                Nie posiadam żadnej stałej rezydencji, lecz najwięcej czasu spędziłem w Akwizgranie, który ozdobiłem pięknymi budowlami.                                                                                                                   Nie krótko po mojej śmierci państwo rozpadło się z wyniku nietrwałości gospodarczej. P dojściu do wniosku, że państwo nie może dalej funkcjonować, podzielono je między spadkobierców Ludwika. Akt ten dokonany został w Verdum, doprowadził do rozpadu mojego państwa, na które tak ciężko pracowałem i dał początek rozwojowi trzech odrębnych państw: Niemiec, Włoch, Francji. 

                                                                     Mój portret