Generał Brizżałow (Oskar K.)

Śmierć urzędnika

 

 

 

Pewnego razu byłem w teatrze na sztuce "dzwony kornewilskie" w pewnym momencie poczułem, że ktoś siedzący za mną kichnął prosto na moją głowę i kark. Ponieważ kichanie to rzecz ludzka odwróciłem się, trochę pomruczałem i otarłem głowę chusteczką. Poznałem, że osobą siedzącą za mną jest Iwan Czerniakow. Czerniakow wstał i zaczął mnie przepraszać. Widać było, że mnie poznał. Powiedziałem, żeby usiadł, że nic się nie stało. Chciałem w spokoju obejrzeć przedstawienie do końca. Podczas przerwy znowu podszedł do mnie Czerniakow i znów zaczął mnie przepraszać. Znowu powiedziałem, że nic się nie stało, ale już zacząłem się denerwować. O całej sprawie już zapomniałem. Widziałem, że tego człowieka coś gryzie, że czuje się odpowiedzialny za to, że na mnie kichnął. Na drugi dzień w moim gabinecie znów pojawił się ten człowiek. Nie czekał aż skończę przyjmować interesantów, tylko znów zaczął mnie przepraszać. Zacząłem się denerwować bo miałem sporo pracy a on mi przeszkadzał. Gdy mu o tym powiedziałem czekał aż skończę pracę i nie odpuszczał. Wciąż mnie przepraszał a ja już tego nie mogłem znieść. Coraz bardziej się denerwowałem bo ileż razy można kogoś przepraszać. Nie wiedziałem, czy ten człowiek ze mnie nie kpi. Powiedziałem mu o tym ale zauważyłem, że to wytrąciło go z równowagi. W następnym dniu znów go zobaczyłem w swoim gabinecie. Chciałem być grzeczny ale nie wytrzymałem. Gdy znów zaczął mnie przepraszać kazałem mu się wynosić i wyrzuciłem go za drzwi. Cały się trząsłem ze zdenerwowania, miałem dość jego przeprosin i jego. Nie wiedziałem co sadzić o tym człowieku, o jego zachowaniu, nigdy z czymś takim się nie spotkałem. Potem słyszałem, że Czerniakow zmarł, może za bardzo tym się przejmował.