Handlarz starzyzną Żyd (Mateusz)

         Ja to jednak mam ścięście!!!!!!! Spredałem najgorszą rzecz jaką kiedykolwiek miałem!!!! A mianowicie była to bardzo zniszczona kamyzelkia, którą spredałem za pół rubla . Może opowiem wśistko od początku.

      Nie jestem do końca prekonany ale wydaję mi się żze był to 29 lyistopad. Wiem na pewno, że było wtedy strasznie zimno i padał śnieg. Z samego ranka, gdy prysedłem na dziedziniec aby spredać parę rzeczy, pewna młoda kobieta poprosiła mnie do sjebie. Chciała abym kupił od niej parasolkę i okropnie znisconą kamyzeilkie. Widziałem, że zależało jej na spredaży tych rzeczy, dlatego też postanowiłem kupić je od niej. Za parasolkę dałem dwa zlote natomiast za kamizielkie to aż wstyd się pryznawać, ponieważ ona nie była warta swojej ceny, a mianowicie cterdziestu groszy. Łudziłem się, że komukolwiek ją spredam, no ale skoro ją kupiłem to musiałem chociaż troszkę się postarać żeby to coś spredać. I tak jak zawsze poszedłem na dziedziniec i tam krzyczałem w niebogłosy -Handel, panowie handel!.. Nagle usłyszałem, że ktoś mnie woła. Był to pewien mężczyzna, niestety nie pamiętam jak wyglądał, bo ja nie mam zbytnio pamięci do twarzy. Jednak najbardziej z tego spotkania utkwiło mi w głowie to, że kupił ode mnie tą starą, brydką kamyzielkie. Podszedłem do niego i od razu zaproponowałem mu parasolkę, którą pred chwilką sam kupiłem. Jednak on był bardziej zainteresowany tą znisconą kamyzilkią, którą prez przypadek upuściłem przed nim, gdy chciałem mu pokazać wszystkie zalety tej parasolki, ponieważ byłem święcie prekonany, że to właśnie ten predmiot chciał ode mnie kupić. Cały czas pytał mnie o cenę tej kamyzielkii. Pomyślałem sobie że skoro dałem za nią cterdzieści groszy, to muszę trochę na niej zarobić, no bo za co kupie coś do jedzenia. Powiedziałem mu, że chce za nią jednego rubla, ocywiście nic mu nie wspomniałem o tym, że jest ona bardzo zniscona, no bo bałem się, że się rozmyśli i nie kupi jej ode mnie, a innego kupca na pewno nie znajdę szybko. On jednak nie zgodził się na taką cenę i zaproponował mi za nią pół rubla. Nie byłem z tej decyzji zadowolony, ponieważ nie zarobiłbym za nią zbyt dużo, więc próbowałem go prekonać, żeby dał mi za nią więcej. Jednak on uparcie nie chciał. Pomyślałem sobie że i tak innego kupca na nią nie znajdę, no bo kto by chciał kupić taki rupieć, więc po długim namyśle zgodziłem się na tą cenę. Gdy on sięgał do kieszeni po piniądze, pszypomniałem sobie, że przecież coś mogło zostać w jakiejś kieszeni, może ktoś zostawił tam parę rubli, bądź też jakiś inny cenny predmiot, który mógłbym później spredać. Szybko wyrwałem mu tą kamyzielkię z rąk i zacząłem preglądać wszystkie kieszenie. Niestety nic nie znalazłem. Kupiec był bardzo zdziewiony moim zachowaniem, no ale trudno mu się dziwić. Dał mi te pół rubla, pożegnał się ze mną i zaczął zamykać drwi. Próbowałem go jeszcze ubłagać, aby dał mi jeszcze z dziesięć groszy, bądź kupił jeszcze coś ode mnie. Jednak on nie był zainteresowany żadną z moich propozycji.

         I tak to wyglądało. Dziwie się jeszcze do dzisiaj po co mu była ta kamyzielkia, skoro była tak zniszczona, że wyjść w takiej rzeczy na miasto to wstid. Nawet ja nie wiem dlaczego ona była aż tak podarta i brudna, zresztą już mnie to nie powinno interesować, ponieważ pozbyłem się jej z czego się bardzo cieszę.