Kum Andrzej (Stefan)

Jestem już starym człowiekiem, ale za młodu byłem flisakiem i trochę świata zwiedziłem. Żaliła się kiedyś moja kuma, matka Antka, małego darmozjada, co w chacie nic nie robi, świniami ani bydłem nie umie się należycie ,bo co rusz wchodzą w szkodę. Ten Antek zapomina o bożym świecie tylko wciąż kozikiem patyki kraje i wiatraki struga. Żaliła się, że ani nie będzie dobrym gospodarzem, ani nawet parobkiem, tylko darmozjadem ....
No, może i nie będzie, ale nada się na majstra. Spytałem go czy chce być gospodarzem czy uczyć się na majstra. A ten mówi, że:  "Wiatraki będzie stawiał, co zboże mielą'.
Jakoś przed zimą znów do mnie zajrzała i uradziliśmy, że oddamy Antka do szkoły.
Ale coś on nie sprawił się w tej szkole bo nauczyciel go odprawił, a matka nie miała za co zapłacić tej szkoły. Więc pytam Antka czego on się nauczył w tej szkole. A on o skrobaniu kartofli, karmieniu świń, czyszczeniu butów nauczycielowi i jakichś "rozgrzewkach" opowiadał. A z nauki pisania nic nie rozumiał. Tylko znowu chciał tam gdzie budują wiatraki.
Więc czekaliśmy co dalej. Ale, że nic z tego dobrego nie wyszło wyrobiłem mu miejsce u kowala na 6 lat do terminu bez zapłaty. Pracował u kowala całkiem nieźle, ale na jego nieszczęście okazało się, że był zbyt zdolny i kowal wyrzucił go z kuźni a przeznaczył do gospodarstwa. Antek w końcu uciekł od tego kowala bo mu się tam sprzykrzyło. Ale wyrósł i zmężniał. Miał więcej narzędzi i robił nimi coraz wymyślniejsze rzeczy, które kupował szynkarz Mordko.
Potem wylała Wisła i zniszczyła pola. Najwięcej straciła Antkowa matka i nawet Wojtka oddała komuś jako pastucha. Zaś Antek był dla niej ciężarem.
Zacząłem nalegać, żeby poszedł w świat, bo jest bystry, silny, zręczny do rzemiosła. W mieście się czegoś mógłby nauczyć, a matkę odciążyć.
Poganiałem go, bo ciągle zwiekał. Kazałem mu się naszykować do drogi na niedzielę. Matka dała mu wyprawkę i  rubla na drogę pożyczonego od Mordki. Po mszy i obiedzie zabraliśmy Antka aby ruszył w drogę. Matka i brat trzymali go za ręce gdy szli do świętej figury.
Matka lamentowała nad Antkiem. Wyprosiła abym się pomodlił modlitwą specjalną dla podróżnych, aby Bóg się nim opiekował w złych przygodach, uzdrawiał w chorobie, nakarmił przy głodzie i ratował w nieszczęściu. I tak się stało, że w końcu Antek ruszył w drogę szukać szczęścia na świecie.