Mąż (Oskar T.)

Była to piękna miłość. Kochałem moją żonę ale nasze życie nie było usłane różami. Musieliśmy bardzo ciężko pracować, było to bardzo męczące. Tylko w niedzielę mogliśmy sobie odpocząć od trudnej pracy. W ten dzień było nas stać na drobne przyjemności w postaci spaceru ,piernika i kubka wody sodowej. Ale byliśmy szczęśliwi. Pewnego dnia zabolała mnie głowa i zemdlałem. Po tygodniu dowiedziałem się że jestem chory, była to choroba śmiertelna ale nic nie mogliśmy na to poradzić. Nie stać nas było na drogie lekarstwa ani kuracje w sanatorium . Cały czas byłem jeszcze przy nadzieji że nie umrę. Lekarz, który się zgodził na leczenie ponieważ był on naszym sąsiadem, mówił żonie że mogę jeszcze pokonać tę chorobę, lecz ja wiedziałem że to koniec. Co wieczór moja żona skracała mi pasek przy kamizelce ,którą nosiłem. Pewnie w ten sposób chciała mi udowodnić że nie chudnę a wręcz tyję. Ja jednak przesuwałem sprzączki od kamizelki ,ponieważ nie mogłem znieść jej rozpaczy. Zostało mi kilka dni życia i ostatnie dni z moją żoną ,która bardzo o mnie dbała i mnie kochała.Wiem że po mojej śmierci żona sprzeda wszystko co jej mnie przypomina ,a zwłaszcza kamizelkę i nasz ukochany dom,w którym spędziliśmy nasze wspólne szczęśliwe, choć ciężkie życie. Został już ostatni dzień mojego życia , wszystko zaczęło mnie boleć i czułem się bardzo źle,w końcu mój organizm się poddał i umarłem .