Mleczarz Probst (Ola)

       Jestem dobrze znanym, szanowanym i pracowitym mleczarzem.
 Dzisiejszy dzień był dla mnie ciężki. Nie dość że ten niedołęga, mój parobek się rozchorował i na nic mi się nie przydaje , to jeszcze musiałem sam wszystko dzisiaj rozwozić.
 Musiałem wspinać się w ten upał pod górę razem z moim jedynym obecnie pomocnikiem, psem. I jeszcze musiałem zejść,co nie było takie proste.
     Kiedy wreszcie dotarłem przed gminę, bałem się, że już za późno.Zostawiłem psa z wózkiem przed wejściem i wszedłem do środka. Podszedłem do radcy i tego starego Kuntza. Ludzie na mój widok się rozstępowali i słusznie... Doszedłem do balasek, ukłoniłem się urzędnikowi i pozdrowiłem kilku moich znajomych.
      Na szczęście pan radca zechciał mi wybaczyć moje spóźnienie po tym, jak mu opowiedziałem o moim problemie z rozwożeniem mleka. Wydawał się mnie dobrze rozumieć i współczuć mi z tego powodu, że sam musiałem sobie poradzić,podczas gdy ten nierób choruje sobie w domu.
    Po wyjaśnieniu spóźnienia , zacząłem się bacznie przyglądać Wunderliemu.  Był starym strasznie wychudzonym dziadygą. Widać było, że się mnie bał. Pewnie słyszał o starym Hänzlim, który się powiesił u mnie na strychu. Ale tamten był słaby psychicznie, w końcu oni są po to żeby pracować dla nas tak długo i tak ciężko jak tylko się da. No przecież nie będziemy ich za darmo utrzymywać! Dzięki mojemu doświadczeniu wiem, że jak by się go tylko trochę  podreperowało to można by było z niego korzystać jeszcze jakiś czas.
        Wyceniłem go na 125 franków i postanowiłem go właśnie za tyle wziąć. Zgłosiłem swoją propozycję . Wywołała ona wielkie poruszenie i zdziwienie na sali.Urzędnik wyglądał na bardzo zadowolonego. Ja także byłem ucieszony, ponieważ bardzo potrzebowałem taniej siły roboczej. Nie minęło wiele czasu, a Kuntz Wunderli stał przy moim wózku. Kazałem mu się zaprządz. Miał z tym problemy i musiałem mu pomóc. Pies znowu zaczął szczekać. Nie obchodziło mnie to już. Byłem szczęśliwy.Nie musiałem się już tak bardzo męczyć.

A oto ja następnego dnia rano przy pakowaniu mleka. ;)